Τα παιδιά ζωγραφίζουν την ιστορία και τη ζωή στις Σπέτσες

Μη χάσετε την έκθεση και βράβευση, το Σάββατο 24 Μαρτίου και ώρα 19.00, στο Λαογραφικό Εργαστήρι Σπετσών. Θα δείτε τα έργα που ζωγράφισαν τα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου Σπετσών, με τα εξής θέματα:

- Οικογένειες στην παραλία
- Ο Μπαρμπάτσης στη ναυμαχία
- Ο Γιάννης αλλάζει επάγγελμα

Ο διαγωνισμός γίνεται για να συμπληρώσει ένα κενό. Σκοπός του είναι να ζωγραφιστούν σκηνές απο την ιστορία και τη ζωή των Σπετσών. Τέτοιες σκηνές υπάρχουν πολλές σε κείμενα, αλλά σχεδόν καμιά σε ζωγραφική. Το βιβλίο “Ανεξερεύνητες Σπέτσες” του Πέτρου Χαριτάτου (που επρότεινε και τα βραβεία) περιέχει δεκάδες σκηνές ανάμεσα στις οποίες η καθηγήτρια εικαστικών κα. Δήμητρα Τασιούλη πρότεινε τις εξής:

Οικογένειες στην παραλία

Θέμα: η ομορφιά της ζωής, το καλοκαίρι, σε μια μικρή παραλία όπου κατεβαίνουν απο το Καστέλι και τις γύρω γειτονιές. Η σκηνή όπως την περιγράφει το βιβλίο:

«Το καλοκαίρι η γειτονιά κατεβαίνει για μπάνιο στο μικρό γιαλό μπροστά στην “παραλία Φωκά”: γιαγιάδες, μητέρες με το ταπεράκι για να ταϊσουν το μωρό, πατεράδες που μαθαίνουν στα παιδιά κολύμπι, αγόρια που κάνουν τρελές βουτιές από το μόλο.»

Ο Μπαρμπάτσης στη ναυμαχία

Θέμα: η τολμηρή επίθεση του Κοσμά Μπαρμπάτση στην τουρκική ναυαρχίδα, στη ναυμαχία της Αρμάτας. Η σκηνή όπως την περιγράφει το βιβλίο:

«Η ναυμαχία γενικεύεται σε όλο το θαλάσσιο στενό μεταξύ Σπετσών και Πελοποννήσου. Ο κάθε πλοίαρχος αυτοσχεδιάζει – μη ξεχνάμε πως δεν υπήρχε κεντρικός συντονισμός, αφού ο στόλος “δεν ήταν παρά τα ιδιωτικά εμπορικά πλοία των νησιωτών, που με τα δικά τους χρήματα και διάθεση τα έκαναν πολεμικά, χωρίς να παραχωρήσουν την ιδιοκτησία τους στην πολιτεία, αφού αυτή ήταν ανύπαρκτη τότε” όπως σημειώνει ο Ανδρέας Κουμπής στο βιβλίο του “Οι Σπέτσες στον Αγώνα”. Ο τουρκικός στόλος επιμένει, ο ελληνικός του φράζει το δρόμο κι η γη σείεται μέχρι την Ύδρα από τους κανονιοβολισμούς. Η φρουρά που είχε μείνει στις Σπέτσες με τον Χατζηγιάννη Μέξη ρίχνει από το κανονιοστάσιο. Κάποια στιγμή από το λιμάνι πετιέται ένα πλοιάριο και κωπηλατεί με μανία προς τον εχθρικό στόλο. Είναι το πυρπολικό του Κοσμά Μπαρμπάτση που κρατά αναμμένο δαυλό και ορμά μέσα από τα εχθρικά πλοία, καταπάνω στην τουρκική ναυαρχίδα, δείχνοντας μια “μέχρι παραφροσύνης αφοβία”, όπως έγραψε αργότερα ο Νικόλαος Μέξης, που τον ζητωκραύγαζε μαζί με την άλλη φρουρά του νησιού. Αυτό ήταν, λέει η παράδοση, το κρίσιμο σημείο της μάχης.»

Ο Γιάννης αλλάζει επάγγελμα

Θέμα: οι αναποδιές της ζωής, που ανάγκασαν έναν άνθρωπο ν’αλλάξει επάγγελμα. Η σκηνή όπως την περιγράφει το βιβλίο:

«Γιατί από θαλασσινός έγινε σερβιτόρος; “Διότι έμεινα τρεις φορές ναυαγός. Το πρώτο μ’ένα μότορσιπ 950 τόνων. Πιαστήκαμε στο πίκι της μπίγας (το ξύλινο μπράτσο του γερανού) και μας πήγε στην Κρήτη. Το δεύτερο με ψαράδικο, μας μπατάρισε ο ανεμοστρόβιλος. Το τρίτο ήταν με καϊκι στην Κίμωλο. Ήταν τέτοιος αέρας που το εικονοστάσι του Αγίου Χαραλάμπους ο αέρας το σήκωσε και το μπατάρισε. Εμένα μ’έρριξε πάνω στα παραγάδια και γέμισε το σώμα μου αγκίστρια. Παίρναμε νερά, με τραβάγαν να με βγάλουν και με βαστάγαν τα αγκίστρια. Ο συχωρεμένος ο Γιάννης ο Βρονταμίτης έκοβε τις τριχιές με τα δόντια για να με βγάλει. Με κουβαλάνε στο καφενείο, μου δίνουν να πιω και λιποθυμώ. Εκεί αποφάσισα τότε να μην ξαναπάω στη θάλασσα”»

via